Po zakamarkach.

Niedziela, 14 listopada 2010 · dodano: 14.11.2010 | Komentarze 7

Wpada po mnie znienacka Stachu, dopompowuje koła i jedziemy. Włóczymy się przez pierwsze kilometry do Ustianowej i Stachu wpada na pomysł żeby wpaść do Pana Nahajowskiego organizatora, trenera, sędziego większych imprez w Bieszczadach. Podjeżdżamy pod domek po czym jego miłe pieski głośno oznajmiają że ktoś się kręci koło domu. Wychodzi żona i pytamy czy jest mąż. Odpowiedziała że jest i wyszedł do nas ze słowami: "Jak miło was widzieć". Proponujemy przejażdżkę i się zgodził pomimo tego, że nie jeździł około miesiąca. Czekamy na niego 15 minut kręcąc się po drodze głównej, a później wpadamy na drogę do zdawania karty rowerowej :D Ale frajda! Ile ciasnych uliczek i znaków drogowych. Na znaki nawet nie zwracałem uwagi haha bo liczyła się dobra zabawa z dominującym motto: "Przepisy są po to żeby je łamać". Pokręciliśmy się po tym skromnym miasteczku i jeden z Masterów był już gotowy.
Wyruszamy w stronę Leska. Nadawałem tempo z niewielkim wyprzedzeniem, ale jakoś kolarze nie zaakceptowali tego i postanowiłem nieco zwolnić. Skręcamy na Wańkową w celu wstąpienia po kolejnego szosowca.. ale po drodze ukazuje się jeszcze inny. Szybkie przywitanie z nim i pożegnanie bo gnał w drugą stronę. Dojeżdżamy do domku wspomnianego szosowca i pukamy. Będzie gotowy za 15 minut. No więc, jedziemy troszkę dalej w stronę Ropienki żeby zabić czas i zawracamy po chwili. Znowu zaglądamy do kolarza, reprezentanta Polski, ale p. Nahajowski nie czuł się na siłach i chciał wracać do domu i poczekał na szosowca, a my pojechaliśmy na nie jaką mała wioseczkę koło Uherzec Mineralnych. Dojechaliśmy do jej końca, krótka przerwa i szorujemy do domu. Wiatr dzisiaj nam sprzyjał w pewnych momentach, ale w drodze powrotnej utrudniał już jazdę. Dzisiaj noga mi podawała, odstawiałem Staszka na kilkaset metrów, ale nie ma się co dziwić bo "Starość nie radość", a poza tym był po grypie.